ნაკადული

გუშინ ულამაზესი დღე იყო. როგორც კი გავედი გარეთ, დავინახე, ღრუბლებიდან მზემ გამოიჭყიტა. ისეთი სიყვარულით უყურებდა არე-მარეს, რომ ადამიანს უნებურად ეღიმებოდა. მზის სითბოთ აღსავსე სხივები თოვლს ისე ნაზად ეფერებოდა, რომ მას სიხარულის ცრემლებით აღევსო თვალები და ნაზად ჩამოსდიოდა ლოყებზე. ეს ცრემლები ისეთ მხიარულ ნაკადულს ქმნიდნენ და ნაკადული ისეთი სიხარულით სავსე ნაკადით ჩხრიალ-ჩხრიალით მიედინებოდა, რომ პატარა მოუსვენარი ანგელოზები სკოლიდან გამოსვლისთანავე ხტუნვა-კუნტრუშით მიყვებოდნენ მას. ნაკადული სულ ქვევით და ქვევით მიიჩქაროდა თავისი უფროსი დის შესახვედრად. როგორც იქნა, მან მიაღწია მტკვარს. ისინი ძლიერი სიყვარულით გადაეხვივნენ ერთმანეთს და ერთად მხიარულად განაგრძეს გზა.